W protokole implantologicznym zaproponowanym ponad 40 lat temu przez prof. Per-Ingvara Branemarka przeciwwskazaniem do leczenia implantologicznego w odcinku bocznym szczęki była niewystarczająca ilość kości dla implantacji wszczepów. Wzrost popularności implantoprotetyki skłonił do poszukiwania metod, które umożliwiałaby implantacjię również w niesprzyjających warunkach anatomicznych.